Antieke pastel van een 18e eeuws interieur

Vijfentwintig jaar geleden woonde ik in Brussel en ging ik zeker twee, drie keer in de week, voor of soms zelfs tijdens mijn werk, scharrelen in de Marolles. Zoeken naar schatten, voor mezelf of voor de winkel van mijn moeder. (Toen was de winkel nog van mijn moeder en had ik een ECHTE baan) 

En tijdens één van die scharreltochtjes kwam in deze pastel tegen in een winkeltje. Ik weet het winkeltje nog, ik weet nog wat voor weer het was, ik weet nog waar hij hing in die winkel, kortom het was alsof de bliksem insloeg, het was liefde op het eerste gezicht. Vijfentwintig jaar heeft hij bij mij thuis gehangen. 

Maar nu is de tijd gekomen, hij moet of mag verhuizen. Ik heb er geen plaats meer voor, ik heb inmiddels gewoon een tekort aan muren of een overschot aan schilderijen, dat kan natuurlijk ook. Kort en goed, hij hangt nu in de winkel. 

En kijk er nou eens goed naar, het is echt een te gek ding. Er gebeurt zo ontzettend veel. Op de voorgrond zit een kardinaal of bisschop te dutten, op de achtergrond leest een heer een brief voor aan een dame. Aan de lichaamshouding te lezen is de brief niet heel erg spannend en/ of  vinden ze elkaar ook niet erg spannend.  Maar dan weer wat meer op de voorgrond, zitten twee wichten en die vinden van alles wél reuze spannend, achter hun waaiers zitten ze te mispelen.  Waarover zullen we nooit weten. 

En kijk ook eens goed naar het interieur, zo overdadig en vol. En kijk naar de kleding, de pruiken. Het is toch allemaal te gek. 

Het is een pastel, dus krijt op papier en het heeft het leven en de tand des tijds niet goed doorstaan. Er zitten hier en daar scheuren in het papier. Ik heb het wel op doek en een raamwerk laten zetten, maar het kan wel wat liefde gebruiken. 

Maar mij kon dat allemaal niets schelen. Ik was verliefd, het moest mee naar huis en ik heb ervan genoten. En nu mag jij ervan genieten. 

Afmetingen: volgen nog